 |
| Mauro Masi,Paesaggio rivellese,1970 |
Genç yaşta öldürülen bir arkadaşa
Seni bizden bir buğday başağı gibi çaldılar
Ölümün kendisine baktığını gördü
ve şöyle dedi
Bırakma beni öleyim
Başımı şu tozlu yolun kenarına dayayıp.
Buradan geçse geçse
hızlı otobüslerle,ağır yük arabaları,
ve kömüör kamyonları geçer.
Bırakma beni bu yolun kenarında
boynum tırpanla biçilmiş,
Bırakma beni gecede
gözlerimin üzeri örtülü
başucumda nöbetçi,
iki jandarmanın arasında.
Bilmiyorum beni öldüren kim.
Al eve götür beni.
Benim gibi köylüler
bilirler nasıl hizaya girilir bölükte,
Usulca yatır beni,
anamın öldüğü döşeğe.
Daha çok var şafakta savcının gelmesine,
yarın davarlar bile uğramaz,
bu urlanmış otlara,
göreceksin başımın bir taş gibi
yuvarlandığını gece de
çevredeki makiler arasında.
Ölüm böyle düşman ediyor
bizi birbirimize.
Tırpan böyle görüyor işini tertemiz!
(Ben ne kötülük ettim ki sana?)
İkimiz de korku salacağız
birbirimizin içine.
Buğdaylar olgunlaştığı zaman
bu dalların uğultusun da .
Rocco Scotellaro
